Celem eksperymentu jest percepcja otaczającego świata za pomocą dotyku z wyłączeniem zmysłu wzroku. Kolejne etapy podróży przez labirynt przybliżają uczestnika do określenia wpływu tego zmysłu na poznawanie i odczuwanie emocji.
Ten wyimaginowany pokój ma posłużyć jako próba zrozumienia doznań ludzi niewidomych poprzez uświadomienie sobie roli dotyku w kontakcie z otaczającym światem.
Fragment pracy:
Opis eksperymentu
Całe pomieszczenie jest zaciemnione, ściany, podłogi i sufit pomalowane są na czarno, jednocześnie maksymalnie wyciszone w celu skupienia się na doznaniach czysto dotykowych. Uczestnik wchodzi do pomieszczenia boso, nie ma na sobie zbędnego odzienia, rękawiczek, czapki itp. Pomieszczenie jest w kształcie labiryntu, z niewielkiej głębokości niszami, w których ustawione są eksponaty dotykowe.
Uczestnik trzymając się prawej strony labiryntu ma za zadanie w ciemności przemieścić się zaliczając wszystkie nisze. Poruszanie się ułatwia naklejona na ścianę tasiemka aksamitna szerokości około 1cm.
Na każdym z przystanków znajduje się pudełko, do którego należy włożyć ręce by rozpoznać przedmiot.
Przykłady przedmiotów:
- orzech włoski
- naczynie z wodą (misa bądź akwarium)
- szklana kula
- pudełko z gwoździami skierowanymi ostrym końcem ku górze
- sprężyna rozpięta między górną a dolną ścianką pudełka
- miękkie futerko, np. królika
- sześcian z cienkiego papieru
- szklana rurka
- ogrzewanie podłogowe
- z sufitu zwisają sznury paciorków szklanych sięgające mniej więcej do pasa uczestnika
- w ściany wbudowane wywietrzniki powietrza, kierujące podmuch na uczestnika
- ziemia z rosnącą trawą
- ze ścian, naprzeciw siebie wystają pręty, uczestnik porusza się w tej przeszkodzie na zasadzie zygzaka